Wyniki opublikowanych w tym miesiącu (zob. link do badania po angielsku TUTAJ, polskie tłumaczenie abstraktu dostępne TUTAJ) badań nad wpływem szczepień na umieralność u 3–5 miesięcznych niemowląt w Gwinei Bissau w Afryce Zachodniej wykazały pięciokrotnie wyższą umieralność u niemowląt, które otrzymały szczepionkę DTP (przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi) i doustną OPV (szczepionkę przeciwko chorobie Heinego-Medina) w porównaniu do nieszczepionych dzieci. Badanie, opublikowane w czasopiśmie EBioMedicine przez duńskich naukowców z instytutu Statens Serum Institut (SSI), przeprowadzono na podstawie informacji o dzieciach urodzonych w latach 1980 i 1983, zebranych w ramach projektu Bandim Health Project (BHP) instytutu SSI. To badanie szczepionych i nieszczepionych afrykańskich dzieci, choć ma ograniczony zakres, stanowi rzadki przykład badania typu „osoby szczepione a osoby nieszczepione”, o jakie zabiegało od dawna wielu krytyków amerykańskiej polityki szczepień.

Autorzy z instytutu SSI w swoim prospektywnym badaniu ponad 1000 niemowląt zbadali wpływ nowego programu szczepień, obejmującego szczepionki OPV jak i DTP na umieralność niemowląt. Najsurowiej ocenili nowo wprowadzoną szczepionkę DTP, wskazując dobitnie, że „przyjmowanie szczepionki DTP wiązało się z 5-krotnie wyższą umieralnością niż w przypadku nieszczepienia. Żadne z prospektywnych badań nie wykazało korzystnego wpływu szczepionki DTP na przeżywalność”.

Dalej autorzy poddają globalną politykę szczepień szerszej krytyce: „Niestety, DTP jest najpowszechniej stosowaną szczepionką i na całym świecie podaje się odsetek dzieci szczepionych DTP3 [trzema dawkami szczepionki DTP] jako wskaźnik efektywności krajowych programów szczepień”. Ponadto na niekorzyść szczepionki DTP działa kolejny wynik przeprowadzonej analizy, a mianowicie, że szczepionka OPV, podawana zwykle razem ze szczepionką DTP, miała łagodzący wpływ na ryzyko zgonu wiążące się ze szczepieniem DTP. Kiedy (z powodu problemów logistycznych z dostępnością OPV) niemowlęta szczepiono wyłącznie szczepionką DTP, umieralność była jeszcze wyższa: aż dziesięciokrotnie w stosunku do dzieci nieszczepionych.

Omawiana analiza była węższa niż upublicznione niedawno badanie typu „osoby szczepione a osoby nieszczepione” przeprowadzone pośród dzieci z nauczania domowego (zob. TUTAJ) i powszechne dzisiaj rozumienie koncepcji „osób szczepionych w porównaniu do nieszczepionych”.  Zbadano niemowlęta w krótkim przedziale czasowym, pomiędzy 3 a 6 miesiącem życia, mierząc tylko jeden aspekt: umieralność. Badanie, opisane przez autorów jako „eksperyment w warunkach naturalnych”, zaprojektowano z myślą o zgłębieniu przedmiotu debaty na temat skuteczności Rozszerzonego Programu Szczepień (ang. Expanded Immunization Program, w skrócie EPI) w krajach o niskich dochodach, toczącej się od czasu jego wprowadzenia go w latach 70. W tamtym czasie w krajach, w których planowano wprowadzić EPI, takich jak Gwinea Bissau, współczynnik umieralności niemowląt był wysoki – jeśli chodzi o dzieci poniżej piątego roku życia, wynosił w latach 1978–9 wynosił blisko 50%. Program obejmował szczepienie czterema szczepionkami przeciwko siedmiu chorobom. Ponieważ każda z tych szczepionek może mieć inne skutki, autorzy potępili brak „indywidualnie randomizowanych badań”, zauważając, że „w zaskakująco niewielu badaniach oceniano wprowadzenie szczepionek oraz ich wpływ na przeżywalność dzieci”.

Z uwagi na określony cel i nastawienie autorów tego badania, jego wyniki niewiele wnoszą do debaty na temat harmonogramu szczepień w krajach o wysokich dochodach i ma ono kilka istotnych ograniczeń. Najważniejsze z nich to, że „nieszczepione” dzieci w grupie badanej w projekcie BHP pozostawały niezaszczepione tylko przez okres krótszy niż 14 tygodni, pomiędzy 3 a 6 miesiącem życia, do czasu uczestnictwa w „kwartalnych badaniach z ważeniem”, podczas których podawano szczepionki OPV oraz DTP. Nawet ta nieszczepiona przez krótki okres czasu grupa nie była całkowicie niezaszczepiona. Autorzy odnotowali, że „spośród 651 nieszczepionych dzieci 219 otrzymało szczepionkę DTP i/lub OPV przed pierwszym badaniem z ważeniem. Te dzieci policzono jako »nieszczepione« do ich pierwszego badania z ważeniem”. Mimo że współczynnik umieralności w grupie nieszczepionych był niższy niż w grupie zaszczepionej, był on wysoki po obu stronach. Pięć z osiemnastu zgonów w badanym okresie miało miejsce w grupie nieszczepionej, a autorzy nie podają informacji, czy któreś z tych zmarłych dzieci otrzymało szczepienie przed badaniami stanowiącymi oficjalne „punkty orientacyjne” chronologii szczepień w stosowanej bazie danych.

Artykuł opublikowany w portalu Age of Autism 27 lutego 2017 roku, o godz. 6.00, przez Marka Blaxill’a